Amatorski ruch teatralny w Siedlcu i innych miejscowościach naszej gminy zaczął rozwijać się jeszcze pod zaborem pruskim. Teatr był wówczas nie tylko pouczającą rozrywką. Służył pielęgnowaniu ojczystej mowy, a także jednoczył ludzi do pracy dla osiągnięcia wspólnego celu. To, co dzisiaj często określamy obco brzmiącym słowem projekt, robili nasi przodkowie, nie zastanawiając się, jak to się nazywa. Mając tyle codziennych obowiązków, bez pomocy specjalistycznych maszyn rolniczych, pralek, zmywarek, prądu elektrycznego robili wszystko, co należy, uczyli się roli, a potem biegli na próbę, przygotowywali stroje i dekoracje. Nierzadko wystawiano kilka przedstawień w ciągu roku! Takie amatorskie zespoły teatralne istniały na początku XX wieku w Siedlcu, Chobienicach, Kopanicy, Tuchorzy, Borui i Wąchabnie. W Siedlcu zespoły teatralne istniały m. in. przy Katolickim Towarzystwie Robotników i Kółku Rolniczym. Przedstawienia wystawiano w salce u Mieczysława Lehmana (dzisiaj jest to budynek, w którym mieszczą się m. in. sklep państwa Zygułów i sklep obuwniczy).
Po zakończeniu I wojny światowej, powstaniu wielkopolskim i odzyskaniu niepodległości amatorski ruch teatralny w naszej miejscowości zaczął znowu działać. Sztuki wystawiały liczne wówczas organizacje społeczne, m. in.: Kółko Rolnicze, Straż Pożarna i Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej oraz młodzież szkolna. Wielkie zasługi na tym polu miały np. takie osoby: organista Mieczysław Rogoziński, nauczycielka Maria Dulat, Bronisława Hałuszczak, Pelagia Rzepa, Helena Wawrzyńska, Maria Woźna, Anna Mroczko, Czesław Śmidoda i Wojciech Wawrzyński. Podobnie jak przed wojną sztuki wystawiano w sali u M. Lehmana, a później u Wł. Stasika.
Tradycja amatorskiego teatru kontynuowana jest także teraz. Duszą wszystkich przedsięwzięć teatralnych w Siedlcu jest Grzegorz Śmiałek. Z jego inicjatywy powstał w 2002 r. „Teatr Pozytywny”, który później przekształcił się w „Paragraf (- 2)”. Grzegorz Śmiałek wraz z innym animatorem miejscowej kultury Wiesławem Matysikiem skupiają wokół siebie grupę młodzieży, wystawiając sztuki teatralne. I tak jak przed niemal stu laty widownia jest pełna, choć dramaty już zupełnie inne, gra aktorów niemal zawodowa, a scenografia odległa od tradycyjnej.
Ktoś, kto chciałby dowiedzieć się więcej o historii teatru w Siedlcu oraz o dziejach naszej miejscowości, powinien sięgnąć do bardzo interesującej książki pana Mariana Śmiałka „Siedlec w XX stuleciu”. Na jej podstawie powstał bowiem ten tekst.
"Dwa Teatry"
Taką nazwę nosił projekt autorstwa Alicji Brudło. Miał miejsce podczas ferii zimowych w 2009 r. Przedsięwzięcie było realizowane w ramach IV edycji Młodych Menedżerów Kultury. Partnerami byli Stowarzyszenie Kulturalno Edukacyjne Siedlec, ZSPiG w Siedlcu oraz GOK w Siedlcu.
Projekt nawiązywał do przedwojennej historii amatorskiego ruchu teatralnego w Siedlcu. Grupa młodzieży zebrała wcześniej informacje o dawnym teatrze. Były to przede wszystkim wspomnienia oraz materiały użyczone przez piszącego wówczas książkę o dziejach Siedlca w XX wieku pana Mariana Śmiałka.
W lutym 2009 r. podczas ferii zimowych odbyły się czterodniowe warsztaty teatralno-fotograficzne dla młodzieży. Najpierw uczestnicy na spotkaniu z Marianem Śmiałkiem poznali dzieje ruchu teatralnego w naszej gminie ilustrowane pokazem oryginalnych fotografii. Później podzieleni na dwie grupy poznawali tajniki fotografowania i tworzenia teatru.
Projekt miał swój finał 19 lutego 2009 r. Dawne zdjęcia i wspomnienia o przedwojennym teatrze amatorskim stały się inspiracją do stworzenia etiudy oraz współczesnych fotografii. Widzowie byli pod wrażeniem tego, czego młodzi ludzie dokonali w tak krótkim czasie.
